بار خطاهای من را به دوش می کشی
این قدر می تواند جدایی را معنا کند
طوری که هربار که به آن حوالی مرا می خوانند
درختان قد کشیده حیاط روبروی پنجره ات را می بینم
دستان لرزانم به عاشقانه نوشتن نمی رود
گفته بودی آرام باشم
برچسب : نویسنده : فردین fi.مهدی Benyamin bnfivn بازدید : 173